W Wielkim Lesie niedługo odbędzie się niezwykła uroczystość. Zbliżają się urodziny najstarszego niedźwiedzia. To bardzo lubiany i szanowany mieszkaniec Wielkiego Lasu, dlatego leśna wróżka Duża Bella postanowiła zwołać naradę mieszkańców, aby wymyślić program tej uroczystości. Poprosiła swoją córkę, Małą Bellę, aby jej w tym pomogła. Mała Bella z wielkim zapałem przystąpiła do działania.
- Mamo, mam taki pomysł, aby zawołać jelonka Franka i wilka Stacha. Wilk Stach to najbardziej muzykalny mieszkaniec Lasu, a Franek to słynny leśny konstruktor. Oni na pewno coś wymyślą.
Oczywiście Stach i Franek chętnie się zgodzili. Stach postanowił zorganizować chór, który zaśpiewa piękne piosenki dla jubilata, a Franek miał skonstruować nagłośnienie. Teraz Stach musiał znaleźć chętnych do śpiewania w swoim chórze.
- Oczywiście wszystkie wilki, one chętnie wystąpią, niedźwiedzie będą robić podkład muzyczny cichym mruczeniem, muszę też poprosić pszczoły, aby brzęczały na wysokich tonach. Co prawda, niektóre mają żal do niedźwiedzi za podkradanie miodu, ale na pewno dadzą się przekonać – myślał Stach. - Niestety, nie mam solisty, to musi być ktoś bardzo utalentowany. Na pewno Mała Bella mi w tym pomoże, ona zna tu wszystkich. Mała Bella zawsze chętnie pomagała wszystkim zwierzętom, dlatego przychodziły do niej ze swoimi kłopotami.
Niedawno do Wielkiego Lasu sprowadziła się rodzina dzikich kotów - żbików. Mieli synka Maćka. Maciek nie czuł się dobrze w nowym miejscu. Był nieśmiały, obawiał się też, że zwierzęta będą wyśmiewać jego krzywą łapkę. (Kiedy był mały wpadł we wnyki i złamana łapka krzywo się zrosła). Całe dnie spędzał w domu, grając na swoim telefonie. Rodzice Maćka bardzo się o niego martwili, dlatego poprosili o pomoc wróżkę, Małą Bellę. Wróżka przyszła do Maćka, aby z nim porozmawiać.
- Nie mam żadnych kolegów, wszyscy zostali w naszym poprzednim lesie. Boję się nowych miejsc i nowych znajomych. Boję się, że mnie nie polubią, bo mam krzywą łapkę - powiedział mały żbik.
- Posłuchaj Maćku, przyjdzie do Ciebie moja przyjaciółka sarenka Helenka i jej kolega mały borsuk. Helenka mu kiedyś pomogła i teraz są dobrymi kolegami. Ona na pewno coś wymyśli. Sarenka z borsukiem przyszli do małego żbika.
- Powiedz nam Maćku, co najbardziej lubisz robić?
Maciek po długiej chwili powiedział:
- Najbardziej lubię śpiewać, kiedyś śpiewałem jako solista w chórze, ale z powodu krzywej łapki wstydzę się występować - i rozpłakał się.
Helenka poprosiła, aby im coś zaśpiewał. Kiedy usłyszała głos małego żbika była zachwycona!
- To jest właśnie to, czego brakuje w naszym chórze! Będziesz naszym solistą. Borsuku, biegnij szybko po wilka Stacha.
Kiedy Stach usłyszał, jak pięknie śpiewa mały żbik, specjalnie dla niego skomponował piosenkę. Rozpoczęły się próby chóru, wszystko odbywało się oczywiście w tajemnicy przed jubilatem. Nadszedł dzień urodzin. Wróżka Duża Bella złożyła najstarszemu niedźwiedziowi życzenia w imieniu wszystkich mieszkańców Wielkiego Lasu. Potem zaśpiewał chór, a przepiękną piosenkę, skomponowaną przez wilka Stacha, wykonał żbik Maciek. Otrzymali ogromne oklaski, a mały żbik został wielką gwiazdą. Miał teraz wielu wielbicieli i dobrych kolegów. Już nie zamykał się w domu i nie grał na telefonie, lecz spędzał czas ze swoimi kolegami. Wilk Stach komponował dla niego piosenki, a jelonek Franek założył wytwórnię płyt z nagraniami piosenek, które wykonywał Maciek i leśny chór.
I miejsce – p. Urszula Sędziak, babcia Franciszka Jankowiaka z kl. 2a
